Galeria MS Muzeum Stanisława Staszica w Pile

Janusz Musiał

Wystawy w Galerii MS
Janusz Musiał

Absolwent Organizacji Produkcji Filmowej i Telewizyjnej na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, Fotografii w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku oraz Studiów Doktoranckich na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (doktor nauk humanistycznych, dyscyplina – kulturoznawstwo, specjalność – fotografia i nowe media (2009). Jest również członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików (2005). Był stypendystą Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury (2005).

Autor tekstów i recenzji poświęconych fotografii i nowym mediom. Uczestnik kilku konferencji i sympozjów (teksty, wykłady, odczyty). Kurator wystaw tematycznych, koordynator projektu Kopalnia Obrazu. Autor cyklu filmów dokumentalnych pn. Leksykon Śląskiej Fotografii ZPAF (m.in. Jerzy Lewczyński, Halina Holas-Idziakowa, Anna Chojnacka, Waldemar Jama). Od 2006 nauczyciel akademicki (fotografia, film, multimedia). Od 2010 roku promotor prac dyplomowych z zakresu fotografii, filmu oraz nowych mediów. Redaktor portalu internetowego www.zpaf.katowice.pl.

Janusz Musiał w swoich pracach autorskich podejmuje próby refleksji nad środowiskiem naturalnym, technokulturą, czasem, przestrzenią, prędkością, światłem, dotykiem, wizerunkiem, pamięcią. Poddaje analizie media i obraz fotograficzny monitorowej reprezentacji. Tworzy cykle fotograficzne, instalacje oraz prezentacje multimedialne i krótkie formy filmowe. W sposobie i technikach kreowania obrazów najczęściej odwołuje się do fotografii bezkamerowej, kontaktowej, otworkowej, rejestracji w dłuższych interwałach czasu oraz technologii cyfrowych.

Wystawy

Janusz Musiał jest autorem ponad 100 wystaw i pokazów, w tym ponad 20 wystaw indywidualnych, z których ważniejsze to:
2005
- Całuny natury – woda, Galeria Rotunda, Bytom
- Dotyk, światła, ekrany, Instytut Mikołowski, Mikołów
- Całuny natury – ogień i woda, Galeria Katowice, ZPAF, Katowice
2006
- Całuny natury – woda, Galeria Kamienica Jabłkowskich, Warszawa
2007
- Odyseje, Galeria Katowice, ZPAF, Katowice
- Całuny natury – ogień, Galeria Okno, Słubice
2008
- Analogie – Symulacje – Interakcje, Galeria Ateneum – Śląski Teatr Lalki i Aktora, Katowice
- Żywioły – całuny natury, Galeria Ateneum – Śląski Teatr Lalki i Aktora, Katowice
2009
- Medialne planety, Galeria Obok, ZPAF, Warszawa
2010
- Archeologia nowych mediów – magnetyczna taśma i optyczna płyta, Galeria Pionova, Gdańsk
2011
- Miasto K. Tajemnica 0 i 1, Galeria Stara, ZPAF, Warszawa
- KatoWizje. Światłoczuły ogród, Galeria Katowice, ZPAF, Katowice
- Archeologia nowych mediów, Sosnowiecki Centrum Sztuki – Zamek Sielecki, Sosnowiec

Prace w zbiorach:
Galeria EF, House of Photography – Słowacja, Śląska Kolekcja Fotografii Artystycznej,
Sosnowieckie Centrum Sztuki Współczesnej – Zamek Sielecki w Sosnowcu, Muzeum Śląskie w Katowicach oraz w kolekcjach prywatnych (Polska, Słowacja, Czechy, Niemcy).

=====================================================

z katalogu wystawy KRUCHOŚĆ OBRAZU

Nasza cywilizacja pozwala na utrwalanie myśli w określonych mediach. Bezustannie podejmowane są próby zachowania wspomnień, marzeń, zapisu refleksji nad sobą i światem. Przyroda i czas rozkłada na podstawowe pierwiastki chemiczne wszystko, co tworzy człowiek. Oddziaływanie żywiołów natury sprawia, że wszystko na świecie jest nietrwałe i przemija. Bezustannie zachodzące procesy przemian są nieuchronne, możemy jedynie nieudolnie próbować im przeciwdziałać, jednak przemiana wszystkiego jest tylko kwestią czasu.

Sztuka jako zapis jest procesem dokumentowania zachodzących przemian. To także tworzenie specyficznego laboratorium obrazu, świadome poddawanie materii procesom korozji w celu utrwalenia i zapisu danego momentu i stanu rzeczy, uchwycenia zachodzących przemian. To wizualny efekt reakcji autora, wyraz zaciekawienia otaczającym światem natury i mediów.

Prezentowane na wystawie prace ilustrują proces rozpadu obrazu wykonanego za pomocą medium fotografii. Obrazują proces i zjawisko powrotu światłoczułego papieru do stanu białej karty, którą kiedyś był. W przeszłości wyraźna i czytelna treść przedstawień stopniowo zanika, jest grą abstrakcyjnych plam barw i kształtów, staje się coraz bardziej nieczytelna, niejednoznaczna i nieokreślona.

Szczątkowe, ledwie identyfikowalne wizerunki, ludzkie twarze, przedmioty, miejsca, zdarzenia uświadamiają nam naszą fizyczną i medialną nietrwałość, efemeryczność. Wszystko odchodzi w niepamięć wraz z upływem czasu. Wszelkie kanony i mody są chwilowe, sezonowe, tymczasowe, ulegają zjawisku korozji, kolejnym transformacjom i metamorfozom. Obrazy i nasza pamięć ulegają bezwarunkowym procesom dezintegracji, z określonej perspektywy wszystko staje się płynne i nietrwałe.

Obcowanie z tego typu pracami, które charakteryzuje niejednoznaczność, niedopowiedzenie, otwartość poznawcza i interpretacyjna, to spotkanie z fenomenem własnej wyobraźni. To proces wypełniania przestrzeni niepełnych, niedopowiedzianych, fragmentarycznych i niekompletnych. Indywidualna wrażliwość i aktywność poznawcza odbiorcy pozwala na interpretację obrazu, na wyobrażanie tego, czego ślad pozostał, a czego już nie ma na skutek działania zjawisk natury i upływu czasu.

Janusz Musiał luty, 2012

© 2024  |  Muzeum Stanisława Staszica w Pile